آدم های عجیبی اند./نویسند: مهدی رحمانی

بسم الله الرحمن الرحیم

آدم های عجیبی هستند، هدفشان قابل تشخیص نیست، اصلاً نمی توان آنها را درک کرد. هم نماز میخوانند، هم در نمازشان سهو دارند، هم ریا می کنند. از آن طرف به شدت دل به دنیا و مال دنیا بسته اند و آن را رها نمی‌کنند. اینقدر مال دنیا برایشان مهم است که اگر یتیمی طرفشان بیاید از ترس اینکه مبادا بخواهند از مالشان به او بدهند با شدیدترین حالت او را دور می کنند.
آنها می ترسند اما ترسشان حق نیست، ترس حق، ترس از خداست؛ اما ترس آنها از خدا نیست بلکه از این می ترسند که نکند از مالشان کم شود.
آنها حتی حاضر نیستند بقیه را برای دادن طعام به مسکین تشویق کنند و به کلی اصلاً از عاقبت خود و کارهایشان باکی ندارند.

ادامه مطلب